Θα έσκαγα αν δεν ήθελε να δώσει συνέντευξη ο Σωτήρης από το blog του απόλυτου καημού και πόνου των απανταχού ταλαιπωρημένων IT και πληγωμένων developer. Αλλά τελικά ενέδωσε και έχουμε την τιμή να κάνουμε το come back με τη δική του συνέντευξη.
Το triakilakodika.gr είναι σήμερα ένα από τα διασημότερα ΙΤ blogs στην Ελλάδα χάρις τις περιπέτειες του Ζαχαρία. Η ιστορία του ξεκίνησε το 2005 μέσα από το forum dotnetzone.gr και ένα χρόνο αργότερα απέκτησε σάρκα και οστά ως ιστολόγιο. Ο ήρωας Ζαχαρίας ΔενΤοΦτιάχνω, βιώνει τραγελαφικές επαγγελματικές ιστορίες που περιγράφονται μέσα από διαλόγους με τους προϊσταμένους και τους πελάτες της εταιρείας που εργάζεται ως προγραμματιστής. Αντιμετωπίζοντας καθημερινά το αφεντικό του τον Χοντρολεφτά Υποσχετόπουλο, τον project manager Πολύξερο Τοθελωχθές, τον chief developer Απόλυτο Ξερόλα και άλλους πολλούς συνεργάτες και πελάτες προσπαθεί να επιβιώσει, να κάνει τη δουλειά του και να αποδείξει σε όλους ότι… δεν είναι ελέφαντας! Για όσους δεν τον ξέρετε σας προειδοποιώ: Οι καταστάσεις που περιγράφει μπορεί να είναι φανταστικές, έχουν όμως απόλυτη σχέση με την πραγματικότητα.
Το blog του Σωτήρη φιλοξενεί και άλλες πέντε στήλες με κείμενα και εικόνες που περιγράφουν με χιούμορ πραγματικές καταστάσεις και πρόσωπα από τον χώρο της πληροφορικής.
Ας αφήσουμε όμως τον Σωτήρη να μας πει περισσότερα
1. Όλοι οι αναγνώστες σου πιστεύουμε πως θέλουν να μάθουν για τον άνθρωπο πίσω από τον ήρωα. Πες μας λίγα λόγια για σένα.
Ξέρεις, όταν δεν ξέρεις πώς μοιάζει ό άλλος, ούτε έχεις έρθει ποτέ σε επαφή μαζί του, τείνεις να τον φαντάζεσαι σύμφωνα με τα δικά σου δεδομένα. Πολλοί με φαντάζονταν ως έναν απογοητευμένο 40άρη προγραμματιστή, μονίμως αξύριστο, με γυαλιά και παραπανίσια κιλα, που έβγαζε τα απωθημένα του γράφοντας σε αυτό το blog. Άλλοι πάλι, με φαντάζονταν ως έναν ελκυστικό, δίμετρο αθλητικό τύπο με ατσάλινα μπράτσα, τετράγωνο πηγούνι, ελκυστική φωνή, βαθυπράσινα μάτια και πυκνά, ξανθά μακριά μαλλιά.
Ε, λοιπον, θα σας αποκαλύψω ότι οι τελευταίοι ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΙΟ.
Ως προς τη φωνή.
Μόνο.
Για να σοβαρευτούμε λίγο (δεν αστειεύομαι – χμ, διακρίνατε ένα λανθάνον loop εδώ;) είμαι ένας από τους πολλούς ανθρώπους, λιγότερο ή περισσότερο ικανούς, που βρίσκονται εκει έξω στην Ελληνική αγορά Πληροφορικής και προσπαθούν να επιβιώσουν και, γιατί όχι, να γίνουν καλύτεροι επαγγελματίες και καλύτεροι άνθρωποι μέσα από τη δουλειά τους. Ένα κοινό στοιχείο που έχουμε οι περισσότεροι επαγγελματίες του κλάδου, είναι οτι αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Και εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση.
Είμαι λοιπόν ένας 40άρης (πλέον) οικογενειάρχης με δύο παιδιά, με πτυχίο Οικονομικών το οποίο ουδέποτε αξιοποίησα και δουλεύω στην Πληροφορική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ξεκίνησα στο Γυμνάσιο με ένα Commodore 128 φτιάχνοντας στον πρώτο μου διευθυνσιογράφο σε BASIC και από τότε δεν ξανακοίταξα πίσω.
Τα τελευταία χρόνια απασχολούμαι ως ελεύθερος επαγγελματίας, και δραστηριοποιούμαι στο χώρο των Web-based CMS, εξειδικευόμενος σε δύο πλατφόρμες (Umbraco / DNN), μαζί με μια ομάδα συνεργατών. Περισσότερα για όλα αυτά μπορείτε να βρείτε στο www.dot-see.com
2. Είναι σίγουρο ότι, εκτός του Χοντρολεφτά Υποσχετόπουλου, όλοι αγαπάνε τον Ζαχαρία και ακόμα περισσότερο όσοι έχουν παρόμοια βιώματα. Ποιος είναι όμως στην πραγματικότητα ο Ζαχαρίας και από πού εμπνεύστηκες τον χαρακτήρα του;
Ο Ζαχαρίας είμαι εγώ, δραματοποιημένος και γεμάτος υπερβολή και αρκετά φανταστικά στοιχεία. Εφόσον εγώ είμαι «ένας από εσάς», όπως λέω και στο blog, ο Ζαχαρίας είμαστε όλοι εμείς που βρισκόμαστε στον κλάδο αυτόν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Υλικό για έμπνευση; Απειρο! Κάτσε και μίλα με οποιονδήποτε επαγγελματία του κλάδου για μισή ώρα και θα έχεις υλικό για καμμια εικοσαριά ιστορίες καθημερινής τρέλλας.
Η έμπνευση για το πρώτο επεισόδιο (Η σχετικότητα του χρόνου, http://www.triakilakodika.gr/post/2005/05/20/time-relativity) μου ήρθε μια μέρα του 2005, αν θυμάμαι καλά, στη δουλειά. Συνήθιζα συχνά να αποτυπώνω σκέψεις και ιδέες σε κάποιο εξειδικευμένο εργαλείο όπως το notepad, για να τις έχω διαθέσιμες αργότερα. Έτσι λοιπόν, αντί για ιδέες, εκείνη την ημέρα ξεκίνησα να γράφω μια ιστορία. Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, η ιστορία γράφεται ουσιαστικά μόνη της και εσύ στο τέλος την κοιτάς λες και την είχε γράψει κάποιος άλλος. Ετσι και με τη συγκεκριμένη. Μου άρεσε το αποτέλεσμα, λοιπον, και είπα να τη δημοσιοποιήσω – για πλάκα – στην κοινότητα προγραμματιστών .NET www.dotnetzone.gr. Ε, αυτό ήταν. Η λαϊκή απαίτηση για νέο υλικό ήταν τόσο μεγάλη που άρχισα να δημοσιεύω συχνά. Απέκτησα τη δική μου θεματική περιοχή στο dotnetzone.gr, στη συνέχεια το δικό μου blog εντός του dotnetzone.gr και μετά τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως τα βλέπετε τώρα.
3. Ο Ζαχαρίας ξαναζωντάνεψε πρόσφατα αλλά για κάποιο διάστημα είχε χαθεί. Ποίος ήταν ο λόγος αυτής της διακοπής και πως ξαναξεκίνησες να γράφεις;
Πολλοί οι λόγοι. Writer’s block (αν μου επιτρέπεται να πω κάτι τετοιο, μια και δεν θεωρώ τον εαυτό μου «συγγραφέα»), η γέννηση δύο παιδιών με απόσταση 3 χρόνια μεταξύ τους, επαγγελματικές υποχρεώσεις…γενικά, ελάχιστος χρονος και μεγάλη πίεση. Μεταξύ μας, τότε πίστευα ότι ο Ζαχαρίας είχε κλείσει τον κύκλο του. Ομως, κάποια στιγμή αποφάσισα να δοκιμάσω την «τύχη» του και πάλι. Το αποτέλεσμα το είδατε. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, αλλά μέχρι τώρα φαίνεται να πηγαίνουν όλα καλά. Εχουμε πάνω από 3000 fans στο Facebook page (ευχαριστούμε!), και αρκετή γκρίνια για το ότι δεν γράφω πιό συχνά. Αλλά, όπως έχω πει σε ανθρώπους και κατ’ιδίαν, ό,τι έχω το δίνω όσο πιό γρήγορα μπορώ. Δεν κρατάω καμία ιστορία για μένα, δεν υπάρχει τράπεζα για ιστορίες που να δίνει επιτόκια της προκοπής. Αν υπάρξει, το ξανασυζητάμε.
4. Πότε συνειδητοποίησες ότι ο Ζαχαρίας άρχισε να γίνεται είδωλο;
Οταν συναντούσα ανθρώπους του χώρου σε events και αρχίζανε να αναφέρονται σε κείμενα του Ζαχαρία ανύποπτοι ότι εγώ είχα κάτι να κάνω με αυτό. Όταν τους έλεγα ότι εγώ γράφω τον Ζαχαρία, εκτός από τις τυπικές υποκλίσεις, γονυκλισίες, αλαλαγμούς, υστερικές αντιδράσεις και δεήσεις στη θεότητα κάθε υπαρκτής θρησκείας να μου δίνει έμπνευση (οκ, το παρατράβηξα), μου εκμυστηρεύονταν ότι «όλη τους η εταιρία με διαβάζει και όταν βγαίνει νέο post γινεται χαμός». Δεν πίστευα ποτέ ως τότε ότι υπήρχε έστω και ένας άνθρωπος στον κόσμο που περιμένει εναγωνίως να γράψω κάτι.
Αυτό το συνειδητοποίησα ουσιαστικά στο διάστημα της «παύσης» που είχα.
5. Αν ο Ζαχαρίας έμενε από δουλειά και δεν είχε λεφτά και πεινούσαν τα παιδιά του και η μόνη δουλειά που έβρισκε ήταν να γίνει ο ίδιος Project Manager στην εταιρεία του Χοντρολεφτά θα υπέκυπτε;
Θα σας πω ένα μυστικό: Εχω κάνει project management. Υποτυπωδώς μεν, αλλά εμπειρικά μπορώ να σας πω οτι το ίδιο υποτυπωδώς γίνεται και από επαγγελματίες. Υπάρχουν και ΠΟΛΥ καλοί project managers, δεν το συζητάμε. Εγώ σατιρίζω όλους αυτούς που θεώρησαν ότι έγιναν project managers επειδή τους δώσανε ένα έργο και τους είπανε «πίεσε τους developers να το βγάλουν» και θεώρησαν ότι αυτό είναι όλο και όλο που πρέπει να κάνουν.
Ο Ζαχαρίας δεν θα ήταν καλός Project Manager. Θα το έκανε μεν, αλλά θα βρισκόταν σε διαρκή σύγκρουση με τον εαυτό του και αυτό μπορεί να κατέληγε άσχημα. Σαν να είχαμε δύο προσωπικότητες σε ένα σώμα, η κάθε μια εκ των οποίων να θέλει να δείρει ΠΟΛΥ την άλλη. Θα ήταν η πρώτη φορά που άνθρωπος θα κατέληγε στο νοσοκομείο επειδή έβαλε μια προθεσμία στον εαυτό του που τη θεώρησε (ο ίδιος) αδύνατη.
6. Εκτός του triakilakodika.gr στη μπλογκόσφαιρα υπάρχουν μερικά ακόμα αξιόλογα δικά σου blogs. Τι είναι τελικά για σένα το blogging;
Ένας τρόπος έκφρασης. Μικρός ζωγράφιζα και έπαιζα κιθάρα. Ήταν και αυτος ένας τρόπος έκφρασης. Ακόμα και ο προγραμματισμός είναι ορισμένες φορές ένας τρόπος έκφρασης. Όλα αυτά, για μένα, είναι μια μορφή τέχνης. Ισως όχι όπως έχουμε συνηθίσει τον όρο «τέχνη», αλλά μια μορφή αυτής οπωσδήποτε.
Δεν είναι τόσα πολλά τα blogs που διατηρώ, και σίγουρα δεν ανανεώνονται τόσο συχνά. Ομως, κάνω φιλότιμες προσπάθειες. Εκτός δε από τα blogs διατηρώ και μερικά sites τα οποία επίσης κάνω φιλότιμες προσπάθειες να κρατήσω ζωντανα. Ιδού:
- Γυρίζω και μυρίζω (http://giromiro.blogspot.com) – ένα προσωπικό μου blog, δεν γράφω συχνά, αλλά αξίζει να διαβάσει κανείς και παλιά άρθρα.
- GreekWebWatch (http://greekwebwatch.blogspot.com) – εδώ προσπαθώ να βρίσκω ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες Ελληνικές προσπάθειες στο χώρο του web και να τις καταγράφω.
- DotNetNukeThem (http://dnnnuke.blogspot.com) – Τεχνικό blog, στα Αγγλικά, για θέματα της πλατφόρμας DNN, μιας εκ των δύο στις οποίες εξειδικεύομαι.
- ThreeTonsOfCode (http://www.3tonsofcode.com) – μια απέλπιδα προσπάθεια να «μεταφέρω» τις περιπέτειες του Ζαχαρία σε διεθνές κοινό. Δυστυχώς δεν προχώρησε, πρώτον λόγω έλλειψης χρόνου και δεύτερον λόγω έλλειψης ανταπόκρισης. Το χιούμορ αυτό δεν «μεταφέρεται» εύκολα σε άλλη γλώσσα . Πάντως προσπάθησα.
- ThreeTonsOfCode – Webzversion (http://www.3tonsofcode.com/webz) – αυτό είναι ένα τελείως διαφορετικό site, το οποίο περιέχει μόνο χιουμοριστικές εικόνες, τεχνικού περιεχομένου.
- GreekDotNetBloggers (http://www.greekdotnetbloggers.com) – ένας aggregator που «μαζεύει» όλα τα σχετικά με τεχνολογία Microsoft.NET posts από Ελληνικά blogs (είτε ειναι στην Αγγλική, ειτε στην Ελληνική γλώσσα).
- StayOrGo – (http://www.stayorgo.gr) – ένα forum που ξεκίνησα πριν από δυο περίπου χρόνια με στόχο τη συζήτηση και την αλληλοενημέρωση πάνω στο καυτό θέμα του «μένω στην Ελλάδα και προσπαθώ ή βρίσκω δουλειά και μεταναστεύω στο εξωτερικό». Προσφάτως εμπλουτίστηκε και με αυτοματοποιημένη προβολή αγγελιών εργασίας που αντλούνται από μεγάλα sites εύρεσης εργασίας.
Έχω και άλλα, αλλά νομίζω οτι πρέπει να σταματήσουμε κάπου εδώ 
7. Πιστεύεις ότι οι έλληνες έχουνε «διαδικτυακή παιδεία»;
Ελάχιστη ως καθόλου. Ο Έλληνας είναι χωρισμένος σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τον τεχνοφοβικό, που δεν θέλει να έχει καμία επαφή με την τεχνολογία, και αυτόν που έμαθε να μπαίνει στο Facebook και ξαφνικά θεωρεί εαυτόν computer scientist. Στη μέση, υπάρχουν άνθρωποι σαν και μένα που, αν και πολλοί αριθμητικά, είναι λίγοι σε σχέση με το σύνολο.
Στενοχωριέμαι κάθε μέρα με όσα βλέπω να γράφονται στο Facebook και στο Twitter. Γιατι; Για πολλούς λόγους. Σε 9 στα 10 posts διακρίνω κραυγαλέες ανορθογραφίες και συντακτικά λάθη, απουσία ειρμού σκέψης, ευκολοπιστία σε ειδήσεις και φήμες που κυκλοφορούν από «σκουπιδοπηγές», όπως τις αποκαλώ, κανένα είδος κριτικής σκέψης. Πιστεύω ότι αν η εικόνα που δίνουμε στα social media μας χαρακτηρίζει ως λαό, τότε μας αξίζουν και αυτά που παθαίνουμε. Πρέπει να βελτιωθούμε, σε όλους τους τομείς, και η «διαδικτυακή παιδεία» είναι ένας από αυτούς.
Ενα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι η άγνοια (ναι, εν έτει 2014!) των γονέων που οδηγεί σε ανεξέλεγκτη χρήση του διαδικτύου από τα παιδιά τους. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ στην εποχή που από τη στιγμή που ξυπνάς ως τη στιγμή που ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου για να βγεις έξω έχουν παίξει κανένα τρισεκατομμύριο floating point operations, από τον επεξεργαστή του πλυντηρίου και της τηλεόρασής σου, ως τον επεξεργαστή του κινητού σου και του ψυγείου σου, εσύ να λες «δεν τα μπορώ τα νγκομπιούντερ». ΖΕΙΣ μέσα σε αυτά και χάρη σε αυτά, απλά δεν το ξέρεις. ΞΥΠΝΑ. Το παιδί σου χρειάζεται εποπτεία!
8. Περιέγραψε μας το ιδανικό εργασιακό περιβάλλον για σένα.
Χμ, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια δουλεύω ως ελεύθερος επαγγελματίας, σε δικό μου χώρο, η απάντηση είναι αυτή ακριβώς. Ομως, γενικότερα, ως ιδανικό εργασιακό περιβάλλον θεωρώ ένα χώρο που έχει ησυχία, ελάχιστα έκτακτα (δεν γίνεται να τα εξαφανίσεις, απλά να μην είναι καθημερινό φαινόμενο), δυνατότητες να μάθεις και να αναπτυχθείς, καλό εξοπλισμό και αναγνώριση των προσπαθειών σου. Δηλαδή, στην Ελλάδα του 2014, θα μπορούσα να υποθέσω οτι ένα τέτοιο περιβάλλον το παρέχουν περίπου 5-10 εταιρίες. Και ίσως να είμαι και υπερβολικά αισιόδοξος.
9. Διάσημα είναι επίσης τα διάφορα quotes στο triakilakodika. Για το τέλος αφιέρωσε μας ένα quote για το 2014.
Follow @TriaKilaKodika
Find on Facebook.com/TriaKilaKodika
NO COMMENT